در یادداشتی به قلم یکی از مخاطبان ایکنا آمده است: آسمان آبی اصفهان، زمینش ستارگانی دارد که بر ملائک سماء فخر می‌فروشند. اگر اصفهان این شهر خدایی را «دارالمؤمنین» می‌خوانندش، به سبب وجود دانشمندان، علما، هنرمندان وارسته و خداباوران پارسایش است.
دیر سال‌هایی است تا این شهر زبانزد شده و بی‌هماورد که از گلدسته‌هایش «نوای توحید» به‌گوش می‌رسد و از شبستان‌هایش نور ولایت پرتوافشانی می‌کند، در عبادتگاه‌هایش نغمه عبودیت و آوای مناجات طنین‌افکن است و در این میان رادمردانی خدایی زیسته‌اند، نمو کرده‌اند و بالنده و پویا به استواری تاریخ ماندگار شده‌اند .
روحانیت اصیل تشیع از نعمات و برکات این شهر است که بی هیچ چون و چرایی، سالیانی دراز است در بین جمهور ناس منشأ «خدمات علمی و عام‌المنفعه» بوده‌اند. و این است ناز شست مکتب تشیع که عمیق‌ترین معارف و حِکَم را در خود دارد، میراث نفیس و گران‌سنگ اهل‌بیت معصومین(ع) را که گل سرسبد آن معماری، مساجد و مدارس قدیمه، ابنیه و تکایا و اسواق به عنوان شاخصه‌های ملموس تمدن و نظام حکومتی است که هم به عبادت و مناسک، هم به علم و اشراق و هم به فرمانروایی و زمامداری می‌پردازد و در یک کلام به امر دین و دنیا و اجتماع و اقتصاد؛ و چه افتخارآمیز و غرورانگیز.
«حجت‌الاسلام والمسلمین حاج شیخ مهدی مظاهری» یکی از قهرمانان مفاهیم عالیه یاد شده است. او به معنای واقعی کلمه روحانی‌ای مردمی بود که در بازار نفوذ داشت و از رهگذر این ارتباط و اعتبار برای ایجاد مؤسسات متعدد خیریه از همان ده‌ها سال پیش همت گماشته بود و این مسیر را ادامه داد تا دارالقرآن الکریم و دانشگاه معارف قرآن و عترت را تأسیس کرد.
یکی از فرازهای درخشان زندگی این مرد بزرگ، پرداختنش به ادعیه و دعاخوانی جمعی بود. از همان دوران قبل از انقلاب با دعای کمیل در شب‌های جمعه در تکیه ملک اصفهان که بعدها گلستان شهدای این شهر شد و مراسم احیای شب‌های ماه مبارک رمضان با دعای ابوحمزه ثمالی و جوشن کبیر در مسجد جامع در جوار مرقد علامه مجلس و مسجد سید(در جوار مزار سید شفتی)…؛ تو گویی هنوز هم نوای گرم او در گوش جان‌ها و در بین دل‌ها به یاد می‌آید و زنده است، بدین‌سان بود که عبادتگاه او سرای دانش شد و دانشگاهش جای عبادت، آن‌گونه بی‌ابراز و بی‌ادعا بود و فارغ از آداب دیپلماسی دنیای امروز که، کمتر کسی می‌دانست او مبارزی انقلابی و مجاهدی نستوه و ریشه‌دار است، در عین حال که بسیار پاکیزه و تر و تمیز و شمرده و رسا سخن می‌گفت. نکته جالب توجه آنکه شاگرد آیت‌الله سید هاشم میردامادی نجف‌آبادی (جد مادری رهبر معظم انقلاب، حضرت آیت‌الله خامنه‌ای) بوده است. دیگر آنکه در این اواخر هم داغ فرزند دید و هم به سوگ همسر نشست.
«طوبی‌له» که این همه خدمات و خیریات(امور خیریه) در زمره صالحات و باقیات برای وی خواهد ماند.
از صدای سخن عشق ندیدم خوشتر
یادگاری که در این گنبد دوار بماند/ حضرت حافظ
آری از این رو است که اصفهان، انگار بال و پر فرشتگان را بر سر دارد و راز و نیاز آسمانیان را در فرازنای، و بارش اشک‌های دمادم شب زنده دارانش را بر رخسار …
غلامرضا واله اصفهانی(دائی‌زاد)
